Maarten Vink, hoogleraar Politieke Wetenschap aan de Faculty of Arts and Social Sciences (FASoS) van de Universiteit Maastricht, bestudeerde de laatste jaren de nationaliteitswetgeving van landen over de hele wereld. Hij kwam erachter dat er tussen landen grote verschillen zijn als het gaat om de eisen die gesteld worden aan de naturalisatie van immigranten - denk aan de minimale verblijfsduur, de kosten van het starten van een naturalisatieprocedure, de vereiste kennis op het gebied van taal en cultuur en de mogelijkheid tot het verkrijgen van een dubbele nationaliteit.
“Een immigrant in België of Finland, bijvoorbeeld, kan na vijf jaar onafgebroken verblijf een verzoek tot naturalisatie indienen, zoals op dit moment ook in Nederland en de meeste Europese lidstaten het geval is,” legt hij uit. “In Oostenrijk en Spanje kan dit pas na tien jaar.” Een ander voorbeeld: een immigrant in Hongarije hoeft niets te betalen om een naturalisatieprocedure te starten, terwijl dit in Nederland meer dan achthonderd euro per persoon kost. 
Vink: “Niet alleen tussen maar ook binnen landen varieert het beleid, afhankelijk van wie er aan de macht is. Traditioneel gezien beschouwen rechtse partijen het verkrijgen van het burgerschap als een beloning voor een succesvol afgeronde intergratie. Linkse partijen, daarentegen, zien het paspoort veel meer als een aansporing om dit doel te bereiken. Toch hebben ze iets met elkaar gemeen: hun ideeën over de relatie tussen naturalisatie en integratie zijn gebaseerd op politieke aannames, niet op wetenschappelijk onderzoek.” Dit is deels te wijten aan een gebrek aan wetenschappelijke literatuur waarin deze relatie wordt onderzocht. Met behulp van een beurs van bijna twee miljoen euro die vorig jaar door de European Research Council (ERC) aan Vink werd toegekend, zullen hij en zijn team de leemte vullen.